رفتنی؛ همیشه رفتنی ست...
بسمـــ الله الرحمنــ الرحیمــ
ماندنی باید بماند...
و
رفتنی...
همیشه رفتنی ست...
بعضی ماندن ها
سخت اند...
مثل
دو راهی های دل...
و بعضی رفتنی ها
سخت ترند
مثل پرواز...
برای کسی نمی نویسم...میخواهم برای خودم بنویسم...برای یک دل میان دو راهی مانده
رفتن حرف نمی خواهد
اما
ماندن
حرف بسیار دارد...
تو وقتی می روی که به انتهای عشق و جنون رسیده باشی
و نهایت آن است که سخت ترش می کند از ماندن
....
و تمام سختی آن فقط برای لحظۀ نخست است
لحظه ی پریدن
...
اما
دل میان دو راهی مانده چگونه است؟
من میگویم تمام سختی ها را
هر لحظه می چشد...
تلخ
سخت
و
زجر آور نیست؟
...............
گاهی دلت می خواهد دست و سرت را بچسبانی به شیشۀ سرد شبنم زدۀ اتاق
زل بزنی به غروب سنگین خورشید در افق
و آهسته
زیر لب
و
از ته جان زمزمه کنی
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ
عَلَیْکَ مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیَارَتِکُمْ
السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (وَ عَلَى أَوْلاَدِ الْحُسَیْنِ) وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ
بلکه عطش جان و روحت فرو بنشیند...
