- ۲۷ شهریور ۹۲ ، ۱۸:۳۱
- ۱ نظر
بسمــ الله الرحمنــ الرحیمـــ
خدایا
کلام های نورانی ات مثل پازل است
پازلی که در اختیار ما آدم ها گذاشته ای
تا جاده ای برای به تو رسیدن بسازیم...
خدایا
تکلیف ما با آدم هایی که بعضی تکه پازل ها را بر میدارند
تا راه ناتمام بماند چیست؟...
پ.ن : این پست خطاب به بعضی پدر و مادرها برای مصلحت اندیشی های نابجا...
خطاب به جامعه بخاطر عرف های نابجا...
خطاب به همه کسانی که از دین فقط آنچه که دوست دارند،عمل می کنند...!
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
بسمـــ الله الرحمنـــ الرحیمـــ
عشق!
قربانی مظلوم
غرور است
هنوز 1
گاهی
باید به حباب های درون
با انگشت اشاره ات
تلنگر بزنی
همین برای همه چیز کافیست...
پ.ن 1:لعنت به این دل که گاهی خودخواه می شود و یادم می رود که گذشت الفبای محبت خالصانه است...و دیگر باقی حرف ها بهانه است.
پ.ن 2:معامله با خدا...فقط شهادت و آن را جز به مخلصان نخواهند داد...خدایا هرگاه که تو از یادم رفتی و به رضای غیر تو اندیشیده ام از مخلصان نبوده ام، پس مرا دریاب و به حال خود رهایم مکن.