نیمه شب

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی مسیر زندگی ات دور می شود...از راه مستقیم ... از خدا...

گاهی غافل می شوی...و قلبت آشفته می تپد و گویی خلائی تو را در خویش فرو می برد

مثل سیاهچاله ای پر قدرت ...خاصیت سیاهچاله خیلی تلخ ست...حتی نور را پای گریز آن نیست...

خدا چقدر بزرگ است که به کوچکترین بهانه ها برایت آغوش می گشاید

گاهی به بهانه یک جزء کوچک از هستی...

یک ستاره در دل آسمان ها...

یک آسمان وسیع...

یک خاک پر از خاطره...

یک کلمه، یک جمله ، یک نگاه

و شاید

یک انسان...

که برایت چراغی به دست ره گم کرده را نشان می دهد

اینجا در سکوت نیمه شب های من چراغی روشن است که عطر ایمان می دهد

عطر یقین...

خدایا چراغ های راه را از من دریغ مدار و بگذار

به ستاره هایت بپیوندند تا از آسمان راهم را روشن کنند.